28 februari 2015 -----Clubfeest

Wie nog op zoek gaat naar de reportage van het clubfeest 2014, is eraan voor de moeite want onze samenkomst in 't Heerenhuys deze keer overtrof de vorige in al zijn facetten.

Qua aantal smullers zaten we ongeveer op  hetzelfde  aantal als verleden jaar.

Doch de outfit van onze clubleden zag er weer piekfijn uit en aan de blije gezichten te zien zou het wel weer snor zitten met de gezelligheid.

Ook de ontvangstzaal had een transformatie ondergaan en het geheel oogde fris en vooral chique.

Langzaam aan druppelden onze wandelaars binnen.

Het bestuur zorgde er weer voor dat de binnenkomers zich dadelijk welkom voelden en Yvonne stopte ons een briefje in de hand met erop de naam van onze tafelgenoten. Dit bracht ons al vrij vlug naar de plaats waar wij de eerstvolgende uren ons lief en leed met onze tafelburen zouden delen. Met de oude bekenden werden bijgevolg de dorpsroddels nog een extra in de verf gezet en met de nieuwe tafelgenoten was het weer fijn kennis te kunnen maken. Afspraken voor de toekomst werden weer gretig gemaakt.

Nadat iedereen zijn stek voor de namiddag gevonden had trad onze voorzitter als een geboren leider naar voren. Zijn speech begon met een korte samenvatting van onze oude clubgeschiedenis gevolgd door een opsomming van de gebeurtenissen van het voorbije jaar. Hij had het daarna vooral over de belangrijkheid van onze werkende vrijwilligers.

Maar wij waren ook gekomen voor de kookkunsten van 't Heerenhuys en de start werd gegeven met een soepje met als chique naam "amuse".

Ondergetekende had daarvan al vlug een tweede kopje besteld."Het moest maar zo lekker niet zijn".

Bleek achteraf dat de echte soep ook nog moest komen.

Ik was al een tijdje op zoek geweest naar mijn verloren gevlogen duiven en nu ze plotseling voor mij in een mooi kommetje opdoken heb ik er dadelijk twee "terug gevangen".

Vervolgens werden we tafel per tafel verzocht om aan te schuiven voor 't koud buffet.

Had eerder al vernomen dat er nog 't een en 't ander zou volgen, dus niet overdrijven was de boodschap; Moeilijke keuzes moesten alweer gemaakt worden want 't aanbod was overweldigend groot én lekker.

Ons buikje was ondertussen dus al aardig gevuld en een klein intermezzo moest er voor zorgen dat voor het overige lekkers, dat nog moest komen, weer plaats werd gemaakt.

Voor deze onderbreking zorgden dan onze administrateurs Yvonne en Maurice.

De ene had het over hoe je uitgaven kon vermijden, de andere beweerde dat je uitgaven "niet kan" vermijden. Ideale tegenpolen, die twee, maar met als eindresultaat een clubtoestand in balans.

Maar..... daarvoor waren we niet gekomen ...... en de garcon van dienst verzocht ons, tafel per tafel om weerom aan te schuiven, ditmaal aan 't warme buffet.

En alweer moesten er moeilijke keuzes gemaakt worden.(Waarom moet het leven toch altijd zo moeilijk zijn ??) But Y.O.L.O.* zoals onze jeugd pleegt te SMSen en een kleine zonde kon wel geen kwaad zeker??

Ondertussen had Jaak de tombolalotjes uitgedeeld en onze kinderlijke nieuwsgierigheid kwam toch weer terug aan de oppervlakte.Het aantal tombolaprijzen was verdubbeld t.o.v. verleden jaar en Jaak's keel werd zowaar droog van het afroepen der nummers. Uit het groot aantal cadeaubonnen en ander leuks bleek dus dat onze plaatselijke zelfstandigen méér dan hun goed hart hadden getoond.

Het duurde dus een tijdje voor iedereen van cadeautjes bevredigd was en het werd tijd voor het échte werk.

De zoetebekken onder ons konden hun geluk niet op, toen een dessert om >U< tegen te zeggen door de obers aangebracht werd.

Indien men dacht dat dit de apotheose van de middag was, was men eraan voor de moeite want Yvonne had ons in 't begin van de festiviteiten op het hart gedrukt dat na het dessert nog een verrassing van formaat zou volgen.

We wisten wellicht allemaal dat onze club dit jaar haar 40ste varjaardag viert en om deze verjaardag kracht bij te zetten had men gezorgd voor "alweer" een geschenkje ditmaal in de vorm van een sjaal in de blitse kleuren van onze Bpost.

De sjaals werden dadelijk getest op hun warmhoud-capaciteit. Sommigen dachten dat hij diende om hun buikje te camoufleren......Niet dus!!

Aangezien ik aan 't einde ben van mijn foto-latijn, kan ik mijn relaas van dit super gezellig samenzijn alleen maar eindigen met de vaststelling:

-dat de inrichters weer hun uiterste best gedaan hadden !

-dat de aanwezigen weer genoten hebben van dit clubfeest !

-en dat ik dringend op regime moet

* You only live once

Jullie reporter ter plaatse

Jean Pierre